Trekt het Russische leger zich terug?

Beeld : Donbass

Tijdens gesprekken in Turkije hebben de Russische onderhandelaars aangekondigd dat de Russische troepen rond Kyiv grotendeels teruggetrokken zullen worden.

Eerder was door de Russische Minister van Defensie Sergei Shoigu al gezegd dat de focus van de “Speciale operatie” op de Donbass Regio in het oosten van Oekraïne gelegd zal gaan worden.

Zowel in het Westen als in Oekraïne zelf is men zeer sceptisch over deze aankondigingen. Er wordt door waarnemers op gewezen dat de Russen diverse malen uitspraken of “beloftes” gedaan hebben die vervolgens net zo makkelijk weer gebroken werden. Zo werd 3 dagen voor de invasie van Oekraïne door de Russen nog stug volgehouden dat zij niet van plan waren Oekraïne aan te vallen.

Een vast onderdeel van de Russische strategie is misleiding. President Poetin is een zeer ervaren judoka dit betekend dat hij altijd op zoek zal gaan naar zwakke plekken in de verdediging van zijn tegenstander. Ook is het gebruik van schijnbewegingen, misleiding, vast onderdeel van zijn denkpatroon.

Waar in eerste instantie leek dat de gesprekken in Turkije een voorzichtig positievere wending hadden gekregen bleek later uit opmerkingen van Kremlin woordvoerder Dmitry Peskov dat de Russen deze in ieder geval niet zagen. Hij zei letterlijk:

We kunnen niet stellen dat er iets veelbelovends of enige doorbraak was.

Het Russische leger heeft in Oekraïne, onverwacht, grote verliezen geleden. Dit heeft er toegeleid dat sommige waarnemers van mening zijn dat Moskou gedwongen is haar strategie in Oekraïne te herzien. Toch hoeft dit per definitie niet zo te zijn.

Belangrijk is hoe stevig President Poetin in het zadel zit. Zeker is dat de sancties Rusland en met name de kring rond Poetin veel, financiële, pijn doen. Door de inval in Oekraïne is Poetin op het wereldtoneel een paria geworden. De vraag is nu wat dit betekend voor het vervolg van de oorlog in Oekraïne.

President Poetin zal een nederlaag nooit accepteren omdat hij weet dat dit het einde van zijn regime zal betekenen. Bovendien zien de Russen het lijden van verliezen van zowel militairen als materiaal als een logisch onderdeel van oorlog voeren. Waar de Westerse media en opinie volledig op “tilt” gaan als de “body bags” binnenstromen zien de Russen dit geheel anders. Verliezen worden geaccepteerd en zijn volgens de Russen zelfs een extra stimulans om nog harder de strijd aan te gaan.

Om tot een, voor Poetin aanvaardbaar, compromis te komen zal hij zich dus, zeker binnenlands, als overwinnaar moeten kunnen presenteren. De basis hiervoor heeft hij al gelegd in zijn allereerste speech bij het begin van de inval. Poetin sprak toen al van een “Speciale Operatie” en het bevrijden van, in zijn woorden “Denazificatie” en “Demilitarisatie” van Oekraïne en de Donbass regio.

Met deze speech heeft hij de ruwe contouren van een mogelijke overeenkomst al getekend. Oekraïne moet in zijn ogen een vazalstaat van Rusland worden en mocht dit echt onhaalbaar blijken te zijn toch zeker “Neutraal” en geen lid van de EU of NAVO worden. President Zelensky begint al voorzichtig in deze richting te bewegen.

Blijft als hete hangijzer het grondgebied van Oekraïne over. De Krim lijkt voor Oekraïne sowieso definitief verloren en dat geldt tevens voor de “onafhankelijke republieken” van Luhansk en Donesk. Wat Poetin daar aan zal proberen toe te voegen is de zuidelijke Zwarte Zeekust om een land brug tussen de Krim en de Donbass republieken te creëren.

Waarschijnlijk zal Rusland zich eerst gaan hergroeperen in het Oosten en Zuiden van Oekraïne om vervolgens de strijd weer vol aan te gaan. Een groot gevaar hierbij is dat de Russen middels een “False Flag” operatie een excuus creëren om zwaardere, Chemische, Biologische of Nucleaire, wapens in te zetten.

Tenslotte blijft er voor Oekraïne de vraag over hoe in de toekomst een nieuwe inval van Rusland voorkomen kan worden. Mogelijk zal het Westen gevraagd worden om de veiligheid van Oekraïne te garanderen. Onduidelijk is of een dergelijke eis voor Rusland aanvaardbaar is. De oorlog is immers begonnen omdat Rusland een verder expansie van de NAVO aan haar Westgrens wilde voorkomen.

De oorlog lijkt in ieder geval op korte termijn nog niet voorbij te zijn.